आयुष्यात प्रत्येक जण प्रेम करत असतो. त्यातील काहीजण बोलून दाखवतात तर काहीजण मनातच ठेवतात. शाळा-महाविद्यालयातील प्रयोगशाळेत विज्ञान विषयाचे आपण विद्यार्थीदशेत अनेक प्रयोग केले असतील किंवा करत असाल किंवा भविष्यात करणार असाल.परंतु, विचार करा जर त्याच प्रयोग शाळेत आपण प्रेमाचा प्रयोग केला तर कसा होईल?
उद्देश- विज्ञानाच्या दृष्टीकोनातून प्रेमाचे अवलोकन करणे.
व्याख्या- प्रेम हे जळत्या सिगारेटसारखे तसेच मेनबत्तीसारखे असून त्याची सुरवात झुरक्यापासून तर शेवट राखेत...
साहित्य- कॉलेजकट्टा, उद्यान, सिनेमा हॉल, लव्हर्सपार्क, हॉटेल, रिक्षा, बस वगैरे...
कृती- जेव्हा आकर्षणाचा किरण एका ठिकाणाहुन (मुलाच्या डोळ्यापासून) दुसर्‍या ठिकाणी (मुलीच्या डोळ्यापर्यंत) पोहोचतो, तेव्हा एकमेंकांच्या दृष्टीपटलावर चमकदार प्रतीमा तयार होते. तेव्हा दोघांच्या गालावर स्मितहास्यही निर्माण होते. अशा प्रकारे निर्माण झालेल्या स्मितहास्याची भिन्न लिंगाच्या दोन शरीरांमध्ये देवाणघेवाण होते. या क्रियेस प्रेमाची दृढ परावर्तित अभिक्रिया म्हणतात.
अडथळा घटक- समाज, जात, शेजारी, आई, वडील व इतर विघ्नसंतोषी.....
वर्गीकरण- प्रेमाचे दोन प्रकार पडतात.
1) निर्हेतुक प्रेम (प्रामाणिक प्रेम)
2) सहेतुक प्रेम (अप्रामाणिक प्रेम)
प्रेमाचे गुणधर्म -
1) प्रेम हे रंगहीन किंवा क्वचित गुलाबी असून त्याला आल्हाददायक सुगंध असतो.
2) खरे प्रेम माणसाला उत्साही व मुर्ख बनवते.
3) प्रेम हे अत्यंत ज्वालाग्राही आहे.
4) प्रेम हे 'विनाशकाले विपरीत बुध्दी'आहे.
सुत्र-
1) प्रेम + मनुष्य = स्वर्ग
2) मनुष्य + प्रेम + नकार (प्रेयसीचा, प्रियकराचा)= आत्महत्या किंवा निराशा (एकतर्फी)
3) मनुष्य - प्रेम = नर्क
प्रेमाचे उपयोग-
1) अन्नाची मोठ्या प्रमाणात बचत होते, कारण प्रेमात मनुष्याची तहान-भूक हरपते.
2) प्रेमामुळे प्रेयसीचा पैसा वाचतो, तर प्रियकराचा खर्च वाढतो.
3) प्रेमामुळे 'गिफ्टशॉप' तुडुंब चालतात, परिणामी अर्थव्यवस्थेला चालना मिळते.
4) प्रेमामुळे लग्नाची मानसिक तयारी होते, कुणासोबत करण्यासाठी!
Friday, January 14, 2011
कधी कधी आपल्याला 'जुन्या आठवणी' एक वेगळाच आनंद देऊन जातात.
कधी कधी आपल्याला 'जुन्या आठवणी' एक वेगळाच आनंद देऊन जातात.. नाही म्हटलं तर
थोडा का होईना - एक फ्रेश मुड.... आपल्याला आठवत असेलच;
१. तो दुरदर्शनचा गोल-गोल फिरत येणारा लोगो
२. दुरदर्शनचा तो पट्ट्या-पट्ट्याच स्र्कीनसेव्हर
३. मालगुडी डेज
४. देख भाई देख
५. रामायण
६. मिले सुर मेरा तुम्हारा
७. टर्निंग प्वाइंट
८. भारत एक खोज
९. आलिफ लैला
१०. ब्योमकेश बक्षी
११. तहकीकात
१२. ही मॅन
१३. सलमा सुलताना - ती दुरदर्शनवरची न्युज रीडर
१४. विको टरमरिक, नहीं कौस्मेटीक.... विको टरमरिक आयुर्वेदिक क्रीम
१५. ट्वँ.........ग!
१६. मोगली
१७. श्रीकृष्ण
१८. महाभारत
१९. युग
२०. वाशिंग पाउडर निरमा.. वाशिंग पाउडर निरमा.
दुध सी सफेदी, निरमा से आयी...
रंगीन कपडेभी खिल-खिल जायें!
२१. निरमा जाहिरातीतील सोनाली बेंद्रे
१६. आय ऐम कौम्प्लॅन बौय [शाहिद कपुर] आणि आय ऐम कौम्प्लॅन गर्ल [आयेशा टाकिया]
१७. "सुरभि" वाले रेणुका शहाणे आणि सिद्धार्थ
१८. आणि त्यानंतरचे - "मुंगेरीलाल जे हसिन सपने", करमचंद, विक्रम वेता़ळ आणि
असे बरे........च!
त्या काळात आपले आयुष्य किती सरळ सोपे होते हो ना!!!
... जेंव्हा "निष्पापपणा" हा स्वाभाविक असायचा...
... जेंव्हा "पिणे" म्हणजे फक्त रसना असंच माहित होतं...
... जेंव्हा "बाबा" हे एकमेव हिरो वाटायचे..
... जेंव्हा "प्रेम" म्हणजे आईची ती मिठी/ झप्पी असंच माहित होतं...
... जेंव्हा "बाबांचे खांदे" म्हणजे जगातील सर्वात उंच गोष्ट वाटायची...
... जेंव्हा "वाईट - शत्रु" म्हणजे आपली खट्याळ भावंडं वाटायची...
... जेंव्हा "ड्रामा" फक्त नाटकातच होतो असं वाटायचं...
... जेंव्हा "वाया गेला" असं कुणी म्हणायचं तेंव्हा "वेळ" हेच अभिप्रेत
असायचं...
... जेंव्हा "औषध" म्हणजे फक्त खोकल्यावरच असतं असं वाटायचं...
... जेंव्हा "तोडा - तोडी" व्ह्यायची ती फक्त खेळण्यांची...
... जेंव्हा "दुखणारी गोष्ट" म्हणजे ते फुटलेले गुडघे असायचे...
... जेंव्हा "गुडबाय" फक्त उद्यापर्यंत असायचा...
... जेंव्हा "गेटींग हाय" म्हणजे झुल्यावर/ झोक्यावर झुलणे असंच माहित होतं...
... जेंव्हा "युद्ध - लढती" फक्त खेळातच असतात असं वाटायचं...
आणि तेंव्हा - आपल्याला मोठं व्हायचं होतं! खर आहे ना!!!
त्या वेळी
नो सिटबेल्टस् ... नो एअरबॅग्ज .... ट्रकच्या मागच्या 'फाळक्यात' बसणेही एक
मेजवानी असायची!
लहाण मुलांच्या त्या रंगबिरंगी "बाबा-गाड्या" ... "टॅपरप्रुफ बौटल टौप्स" चा
आता-पता ही नाही!
सायकलच्या मागच्या चाकाला कार्डबोर्डचा तुकडा लाऊन त्याचा फटरररररार - मोटार
सायकल सारखा - आवाज करत तासन् तास फिरायचो.. त्या सायकलच्या शर्यती... नो
सेप्टी हेल्मेट्स, नो क्नी / एल्बो पॅड ! तर कधी सायकल नसेल तर जुना गाडीचा
तयार घेवून खेळणे, लपाछपी वगैरे वगैरे फुल कल्ला...
तहान लागली की नळालाच तोंड लाऊन पाणी पिणे.. बौटल्ड वौटर - एक रहस्यच होते!
ते पोष्टाची तिकीटं... काडीपेटीचे कव्हर्स आणि बरंच काही जमा करण्याचा आणि
जोपासण्याचे छंद!
सुट्टीच्या दिवशी, दिवसभर उनाडक्या - खेळ.. मात्र अंधार व्हायच्या आत घरी,
ब-याचदा अगदी जेवणाच्याच वेळी!
खेळाच्या नादात अनेकदा पडलेले दात, खरचडले हात - पाय ... मात्र कुणीही तक्रार
करायची नाही!
मित्रांसोबत चालत शाळेत जाणं... मोबाईलशीवायही आम्ही एकमेकांना नेहमीच शोधुन
काढत असू! कसं? काही माहित नाही..!
खाण्यात अगदी केक, ब्रेड, चौकलेटस्, निंबुपाणी, साखरेचा तो आले-पाक... सगळं
चालायचं... नो डायट - नथिंग!!
मित्रांना खेळायला बोलवाची ती ट्रीक - बेल न वाजवता अगदी चुपचाप मागच्या
रस्त्याने जाणं...
बॅटच्या जागी ते लाकडी फळीचे गल्ली क्रीकेट, त्या आट्या-पाट्या, सुरपारंब्या...
डौक्टर - डौक्टर, लपाछपी ... असे किती तरी खेळ....
परीक्षेत ना पास झालो तरी त्याच ग्रेडवर - वरच्या वर्गात ढकलला - अशी सोय.....
नो नीड टु विजिट सायकॅट्रिस्ट, सायकोलोजिस्ट वा कौन्सेलर्स...
..... काय दिवस होते ते...!
त्या वेळी आपण एकमेकांबद्दल कमालीचा आदरही द्यायला अन् घ्यायलाही शिकलो..
खरोखर ना असे वाटते की हा आयुष्यातील सोनेरी काळ पुन्हा परत आला तर...???.
थोडा का होईना - एक फ्रेश मुड.... आपल्याला आठवत असेलच;
१. तो दुरदर्शनचा गोल-गोल फिरत येणारा लोगो
२. दुरदर्शनचा तो पट्ट्या-पट्ट्याच स्र्कीनसेव्हर
३. मालगुडी डेज
४. देख भाई देख
५. रामायण
६. मिले सुर मेरा तुम्हारा
७. टर्निंग प्वाइंट
८. भारत एक खोज
९. आलिफ लैला
१०. ब्योमकेश बक्षी
११. तहकीकात
१२. ही मॅन
१३. सलमा सुलताना - ती दुरदर्शनवरची न्युज रीडर
१४. विको टरमरिक, नहीं कौस्मेटीक.... विको टरमरिक आयुर्वेदिक क्रीम
१५. ट्वँ.........ग!
१६. मोगली
१७. श्रीकृष्ण
१८. महाभारत
१९. युग
२०. वाशिंग पाउडर निरमा.. वाशिंग पाउडर निरमा.
दुध सी सफेदी, निरमा से आयी...
रंगीन कपडेभी खिल-खिल जायें!
२१. निरमा जाहिरातीतील सोनाली बेंद्रे
१६. आय ऐम कौम्प्लॅन बौय [शाहिद कपुर] आणि आय ऐम कौम्प्लॅन गर्ल [आयेशा टाकिया]
१७. "सुरभि" वाले रेणुका शहाणे आणि सिद्धार्थ
१८. आणि त्यानंतरचे - "मुंगेरीलाल जे हसिन सपने", करमचंद, विक्रम वेता़ळ आणि
असे बरे........च!
त्या काळात आपले आयुष्य किती सरळ सोपे होते हो ना!!!
... जेंव्हा "निष्पापपणा" हा स्वाभाविक असायचा...
... जेंव्हा "पिणे" म्हणजे फक्त रसना असंच माहित होतं...
... जेंव्हा "बाबा" हे एकमेव हिरो वाटायचे..
... जेंव्हा "प्रेम" म्हणजे आईची ती मिठी/ झप्पी असंच माहित होतं...
... जेंव्हा "बाबांचे खांदे" म्हणजे जगातील सर्वात उंच गोष्ट वाटायची...
... जेंव्हा "वाईट - शत्रु" म्हणजे आपली खट्याळ भावंडं वाटायची...
... जेंव्हा "ड्रामा" फक्त नाटकातच होतो असं वाटायचं...
... जेंव्हा "वाया गेला" असं कुणी म्हणायचं तेंव्हा "वेळ" हेच अभिप्रेत
असायचं...
... जेंव्हा "औषध" म्हणजे फक्त खोकल्यावरच असतं असं वाटायचं...
... जेंव्हा "तोडा - तोडी" व्ह्यायची ती फक्त खेळण्यांची...
... जेंव्हा "दुखणारी गोष्ट" म्हणजे ते फुटलेले गुडघे असायचे...
... जेंव्हा "गुडबाय" फक्त उद्यापर्यंत असायचा...
... जेंव्हा "गेटींग हाय" म्हणजे झुल्यावर/ झोक्यावर झुलणे असंच माहित होतं...
... जेंव्हा "युद्ध - लढती" फक्त खेळातच असतात असं वाटायचं...
आणि तेंव्हा - आपल्याला मोठं व्हायचं होतं! खर आहे ना!!!
त्या वेळी
नो सिटबेल्टस् ... नो एअरबॅग्ज .... ट्रकच्या मागच्या 'फाळक्यात' बसणेही एक
मेजवानी असायची!
लहाण मुलांच्या त्या रंगबिरंगी "बाबा-गाड्या" ... "टॅपरप्रुफ बौटल टौप्स" चा
आता-पता ही नाही!
सायकलच्या मागच्या चाकाला कार्डबोर्डचा तुकडा लाऊन त्याचा फटरररररार - मोटार
सायकल सारखा - आवाज करत तासन् तास फिरायचो.. त्या सायकलच्या शर्यती... नो
सेप्टी हेल्मेट्स, नो क्नी / एल्बो पॅड ! तर कधी सायकल नसेल तर जुना गाडीचा
तयार घेवून खेळणे, लपाछपी वगैरे वगैरे फुल कल्ला...
तहान लागली की नळालाच तोंड लाऊन पाणी पिणे.. बौटल्ड वौटर - एक रहस्यच होते!
ते पोष्टाची तिकीटं... काडीपेटीचे कव्हर्स आणि बरंच काही जमा करण्याचा आणि
जोपासण्याचे छंद!
सुट्टीच्या दिवशी, दिवसभर उनाडक्या - खेळ.. मात्र अंधार व्हायच्या आत घरी,
ब-याचदा अगदी जेवणाच्याच वेळी!
खेळाच्या नादात अनेकदा पडलेले दात, खरचडले हात - पाय ... मात्र कुणीही तक्रार
करायची नाही!
मित्रांसोबत चालत शाळेत जाणं... मोबाईलशीवायही आम्ही एकमेकांना नेहमीच शोधुन
काढत असू! कसं? काही माहित नाही..!
खाण्यात अगदी केक, ब्रेड, चौकलेटस्, निंबुपाणी, साखरेचा तो आले-पाक... सगळं
चालायचं... नो डायट - नथिंग!!
मित्रांना खेळायला बोलवाची ती ट्रीक - बेल न वाजवता अगदी चुपचाप मागच्या
रस्त्याने जाणं...
बॅटच्या जागी ते लाकडी फळीचे गल्ली क्रीकेट, त्या आट्या-पाट्या, सुरपारंब्या...
डौक्टर - डौक्टर, लपाछपी ... असे किती तरी खेळ....
परीक्षेत ना पास झालो तरी त्याच ग्रेडवर - वरच्या वर्गात ढकलला - अशी सोय.....
नो नीड टु विजिट सायकॅट्रिस्ट, सायकोलोजिस्ट वा कौन्सेलर्स...
..... काय दिवस होते ते...!
त्या वेळी आपण एकमेकांबद्दल कमालीचा आदरही द्यायला अन् घ्यायलाही शिकलो..
खरोखर ना असे वाटते की हा आयुष्यातील सोनेरी काळ पुन्हा परत आला तर...???.
गर्ल्फ़्रेंड नसल्याचा आभीमान
गर्ल्फ़्रेंड नसल्याचा आभीमान
अहो ऐकलं का ?
आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आम्च्या बाईक च्या मागच्या सीट वर धूळ नेहमीच असते
बसुन बसुन त्यावर एखादा संटा,तर कधी एखादी माशीच बसते
अणी बाईक पूस्ण्याचे आम्ही काधिच श्र म घेत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
सीनेमा बघायला आम्ही गॅंग मधे जातो
मस्त एक बास्केट पोपकोर्न तास भ र खातो
अणी बूड्ढि का बाल चा चिक्कट.वाडा काधिच घ्यावासा वाट्त नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
वीकएंड्ला आऊटींग कर.तो, फ़क्कत मित्रांबरोबर् च घालवतो
काही नाही तर मसऽत झोपा काढ्ड.तो
अणी रात्री बे रात्री काधिच कोणाला SMS करत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आम चे मोबाईल चे बिल फ़ार जास्त येत नाही,
दिवस भरात २-४ कॉल होतात, जे फ़क्कत घरी कींवा मीत्रांना असतात,
अणी आमचा फोन कधीच जास्त एंगएज येत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
मीत्रांच्या सगळ्या पल्यान मध्ये आम्ही शामील असतो,
कधीच दूसर्र्यांच्या पल्यान्स मध्ये तोंड घालत नाही,
सुट्टी आम्हाला कधीच एकांतात घालवावीशी वाटत नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
लोकांना टाळयायला आम्च्या कडे बाहाने नसतात,
आमचे तर बूवा अड्डे सग्ळ्यांनाच माहीत असतात,
अणी ठ. रल्या वेळेत तिथे जाणे जिवावर आले, तर त्याचा काहीच फ़रक पड्त नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
सुट्ट्या अणी एक तारखे शिवाय फ़ार से कॅलेंडर चे महत्व नस.ते,
बाकी लकश्यात ठेवण्या सारखी दोघा-चौघांची बरथडेट असते,
बाकी तारखा लकश्यात ठेवायची आम्हाला गरजच भासत नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आमचे रेस्टॉरंट चे बील्स फ़ार मोठे नसतात,
टपरी वरच्या कॉफ़ीतच जस्त गप्पा रंगतात,
अणी सि.सि. डि त जायची कधी गरजच भासत नाही,
कारण आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
बघीतलं नां, गर्ल्फ़्रेंड नसल्याचे बरेच फ़ायदे असतात,
तरी साले सगळे गर्ल्फ़्रेंड साठीच रडतात,
सांगा कोणी त्यांना, पांढरे हत्ती. फ़ार कामाचे नाही,
अणी अजून तरी आमचा यावरचा अभीमान गेलेला नाही,
कारण आम्हाला अजून तरी गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
वरील गोष्टींचा वास्तविक्तेशी दुरांवाई संबंध नाही !!! कृपया मनाला फार लावून घेऊ नये.....
अहो ऐकलं का ?
आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आम्च्या बाईक च्या मागच्या सीट वर धूळ नेहमीच असते
बसुन बसुन त्यावर एखादा संटा,तर कधी एखादी माशीच बसते
अणी बाईक पूस्ण्याचे आम्ही काधिच श्र म घेत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
सीनेमा बघायला आम्ही गॅंग मधे जातो
मस्त एक बास्केट पोपकोर्न तास भ र खातो
अणी बूड्ढि का बाल चा चिक्कट.वाडा काधिच घ्यावासा वाट्त नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
वीकएंड्ला आऊटींग कर.तो, फ़क्कत मित्रांबरोबर् च घालवतो
काही नाही तर मसऽत झोपा काढ्ड.तो
अणी रात्री बे रात्री काधिच कोणाला SMS करत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आम चे मोबाईल चे बिल फ़ार जास्त येत नाही,
दिवस भरात २-४ कॉल होतात, जे फ़क्कत घरी कींवा मीत्रांना असतात,
अणी आमचा फोन कधीच जास्त एंगएज येत नाही
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
मीत्रांच्या सगळ्या पल्यान मध्ये आम्ही शामील असतो,
कधीच दूसर्र्यांच्या पल्यान्स मध्ये तोंड घालत नाही,
सुट्टी आम्हाला कधीच एकांतात घालवावीशी वाटत नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
लोकांना टाळयायला आम्च्या कडे बाहाने नसतात,
आमचे तर बूवा अड्डे सग्ळ्यांनाच माहीत असतात,
अणी ठ. रल्या वेळेत तिथे जाणे जिवावर आले, तर त्याचा काहीच फ़रक पड्त नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
सुट्ट्या अणी एक तारखे शिवाय फ़ार से कॅलेंडर चे महत्व नस.ते,
बाकी लकश्यात ठेवण्या सारखी दोघा-चौघांची बरथडेट असते,
बाकी तारखा लकश्यात ठेवायची आम्हाला गरजच भासत नाही,
कारण , आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
आमचे रेस्टॉरंट चे बील्स फ़ार मोठे नसतात,
टपरी वरच्या कॉफ़ीतच जस्त गप्पा रंगतात,
अणी सि.सि. डि त जायची कधी गरजच भासत नाही,
कारण आम्हाला गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
बघीतलं नां, गर्ल्फ़्रेंड नसल्याचे बरेच फ़ायदे असतात,
तरी साले सगळे गर्ल्फ़्रेंड साठीच रडतात,
सांगा कोणी त्यांना, पांढरे हत्ती. फ़ार कामाचे नाही,
अणी अजून तरी आमचा यावरचा अभीमान गेलेला नाही,
कारण आम्हाला अजून तरी गर्ल्फ़्रेंड नाही...!
वरील गोष्टींचा वास्तविक्तेशी दुरांवाई संबंध नाही !!! कृपया मनाला फार लावून घेऊ नये.....
Tuesday, January 4, 2011
रात्र झाली,आठवण आली,
रात्र झाली,आठवण आली,
हलकेच डोळे टिपून गेली,
उदास आयुष्यात माझ्या,
हसायचे दोन क्षण देऊन गेली...
डोळे मिटताच ती दिसून आली,
काही क्षणाने ती भासू लागली,
आठवू लागले ते दिवस प्रेमाची,
अन, आज परत ती हवी हवीशी वाटू लागली..
पाहता पाहता वेळहि निघून गेली ,
अन आठवणींच्या विश्वात,
माझ्या आयुष्यातली, आजून एक रात सारून गेली...
अन आठवणींच्या विश्वात,
माझ्या आयुष्यातली, आजून एक रात सारून गेली...
हलकेच डोळे टिपून गेली,
उदास आयुष्यात माझ्या,
हसायचे दोन क्षण देऊन गेली...
डोळे मिटताच ती दिसून आली,
काही क्षणाने ती भासू लागली,
आठवू लागले ते दिवस प्रेमाची,
अन, आज परत ती हवी हवीशी वाटू लागली..
पाहता पाहता वेळहि निघून गेली ,
अन आठवणींच्या विश्वात,
माझ्या आयुष्यातली, आजून एक रात सारून गेली...
अन आठवणींच्या विश्वात,
माझ्या आयुष्यातली, आजून एक रात सारून गेली...
Monday, January 3, 2011
लगे हैं चुपचाप गुजरने
लगे हैं चुपचाप गुजरने
पेड़, पहाड़, हवा, नदी, झरने
बीत गया वो पल भी
जो आया था
एक टिटहरी सा
चोंच में सुख की रेत लिए
दुख के सागर को भरने
रात रोज ही होती है
ये अंधियारा भी
नया नहीं है
फिर हर आहट से क्यों
दिल लगता है डरने
बौरा जाता है मन
बेकसी, बेखुदी
और बेबसी का आलम ये
जिस डाल पे बैठे
लगे वही कुतरने
फूल खिलें, मुरझाएं
न रंग शेष, न गंध शेष
कोई पास न आए
भर आई है, जबसे देखा
ये मंजर जिस भी नजर ने
फिर लौटेगा,
बीता सब कुछ
सिमटेंगे सब बिखरे सपने
कभी तो दिन ये भी
होंगे शुरू बुहरने
पेड़, पहाड़, हवा, नदी, झरने
बीत गया वो पल भी
जो आया था
एक टिटहरी सा
चोंच में सुख की रेत लिए
दुख के सागर को भरने
रात रोज ही होती है
ये अंधियारा भी
नया नहीं है
फिर हर आहट से क्यों
दिल लगता है डरने
बौरा जाता है मन
बेकसी, बेखुदी
और बेबसी का आलम ये
जिस डाल पे बैठे
लगे वही कुतरने
फूल खिलें, मुरझाएं
न रंग शेष, न गंध शेष
कोई पास न आए
भर आई है, जबसे देखा
ये मंजर जिस भी नजर ने
फिर लौटेगा,
बीता सब कुछ
सिमटेंगे सब बिखरे सपने
कभी तो दिन ये भी
होंगे शुरू बुहरने
लगे हैं चुपचाप गुजरने
लगे हैं चुपचाप गुजरने
पेड़, पहाड़, हवा, नदी, झरने
बीत गया वो पल भी
जो आया था
एक टिटहरी सा
चोंच में सुख की रेत लिए
दुख के सागर को भरने
रात रोज ही होती है
ये अंधियारा भी
नया नहीं है
फिर हर आहट से क्यों
दिल लगता है डरने
बौरा जाता है मन
बेकसी, बेखुदी
और बेबसी का आलम ये
जिस डाल पे बैठे
लगे वही कुतरने
फूल खिलें, मुरझाएं
न रंग शेष, न गंध शेष
कोई पास न आए
भर आई है, जबसे देखा
ये मंजर जिस भी नजर ने
फिर लौटेगा,
बीता सब कुछ
सिमटेंगे सब बिखरे सपने
कभी तो दिन ये भी
होंगे शुरू बुहरने
पेड़, पहाड़, हवा, नदी, झरने
बीत गया वो पल भी
जो आया था
एक टिटहरी सा
चोंच में सुख की रेत लिए
दुख के सागर को भरने
रात रोज ही होती है
ये अंधियारा भी
नया नहीं है
फिर हर आहट से क्यों
दिल लगता है डरने
बौरा जाता है मन
बेकसी, बेखुदी
और बेबसी का आलम ये
जिस डाल पे बैठे
लगे वही कुतरने
फूल खिलें, मुरझाएं
न रंग शेष, न गंध शेष
कोई पास न आए
भर आई है, जबसे देखा
ये मंजर जिस भी नजर ने
फिर लौटेगा,
बीता सब कुछ
सिमटेंगे सब बिखरे सपने
कभी तो दिन ये भी
होंगे शुरू बुहरने
Subscribe to:
Posts (Atom)