इवलीशी इच्छा
घटकाभर कुणी
साथ असावे
साथ हसावे
साथ रडावे
ओठांवरती स्मीत फ़ुलावे
डोळ्यांवाटे गात असावे
तळहातावर हात असावे
या ईच्छेने किती झुलवले
किती फ़सवले
हसण्यापायी किती रडवले
वाट पाहुनी शीळा बनलो
प्रकाश शोधत कितीदा जळलो
आज भॆटलीस अशी अचानक
त्या शीळेचे सोने झाले
त्या राखेतून फ़िनिक्स बनलो
अन आकाशी भुर्र उडालो.
No comments:
Post a Comment