डोळ्यात मी तयांच्या खटकून जात आहे

डोळ्यात मी तयांच्या खटकून जात आहे!
वाटाच बंद झाल्या भटकून जात आहे!!

हे भ्रष्ट लोक आता मज मारण्यास आले!
सर्वाँस मी इथेची झटकून जात आहे!!

झालेत संथ सारे पण मी न संथ झालो!
युध्दात मी तयांना पटकून जात आहे!!

माझे कुणी न झाले सगळेच दूर गेले!
माझ्यासमोर मृत्यू मटकून जात आहे!!

माझ्या जिव्हेस झाला लखवा असा कसा हा!
आवाज आज माझा अटकून जात आहे!!

आहे उभा कडेला दरी खोल फार आहे!
पायांसही न कळले सटकून जात आहे!!

डोळ्यात मी तयांच्या खटकून जात आहे

डोळ्यात मी तयांच्या खटकून जात आहे!
वाटाच बंद झाल्या भटकून जात आहे!!

हे भ्रष्ट लोक आता मज मारण्यास आले!
सर्वाँस मी इथेची झटकून जात आहे!!

झालेत संथ सारे पण मी न संथ झालो!
युध्दात मी तयांना पटकून जात आहे!!

माझे कुणी न झाले सगळेच दूर गेले!
माझ्यासमोर मृत्यू मटकून जात आहे!!

माझ्या जिव्हेस झाला लखवा असा कसा हा!
आवाज आज माझा अटकून जात आहे!!

आहे उभा कडेला दरी खोल फार आहे!
पायांसही न कळले सटकून जात आहे!!

जर माती म्हणाल मला

जर माती म्हणाल मला
द्या बागेत जागा तिला
येईल फुल वेगवेगळे
मग म्हणा गंधित राहू दे मला

जर दरिद्री म्हणाल मला
द्या दु:ख ओंजळीने
जपेन मी वेदनेला
मग म्हणा संत मला

जर सोलीन म्हणाल मला
द्या जागा वहाणेची
मग चालत जा तुम्ही
आणि म्हणा जप मला

जर वंचित म्हणाल मला
द्या पडीत मला इतुके
सगळे जमून एकदा
मग म्हणा जागव मला

जर वृद्ध म्हणाल मला
घ्या चालून अंगावर इतुके
दिशाहीन झाल्यावर एकदा
म्हणा दाखव सूर्य मला

जर भोगा म्हणाल मला
करा अत्याचार इतुके
श्रांत होऊन एकदा
म्हणा देवळात राहू दे मला

तुला सोडुन जान्याची खंत

तुला सोडुन जान्याची खंत
नेहमीच मला सतावत जाईल ।

खुप काही दिलं आणि
खुप काही घेवून जाईल ।

आठवणीँचे ओझे वाहून
नेताना सुखाचे मोती देवून जाईल ।

अश्रु नकळत टिपताना तुझे
मी ओठावर स्मितहास्य
सोडून जाईल ।

शिजविताना भविष्याचे
निखारे मी भुतकाळाला
स्मरत जाईल ।

जाता-जाता एकदा तुला
डोळेभरुन पाहून जाईल ।

एकांतात तूझेच शब्द मी
पुन्हा-पुन्हा गिरवत जाईल ।

जवळ होतो जेव्हा, तेव्हा
कदर नव्हती माझी मी
खुप-खुप दुर नीगून जाईल ।

विसरने मला, नाही होनार
शक्य तूला मी एकांतात
तूला रडवत जाईल ।

डोळे ओलावतील तूझे,
माझी कुशी तूला आठवत जाईल ।

मी जवळ नसेल तुझ्या पण
माझा आभास तूला सतावत जाईल ।

जगा स्वत साठी

आहे जरी हे जीवन भंगुर का धावतो उमगेना मला
स्वत स्वताला विसरून वेड्या शोध घेशी पुन्हा पुन्हा

जगलास का रे होऊन स्वताचा ,हसलास का कधी स्वत साठी
विसरून गेलास जगणे सारे या जगण्याचा वेडा पायी

आहेस कोण तू जगतोस का रे विचरून पहा एकदा तरी
गेलास तू जरी फरक पडेल का पूस एकदा जना मधी

माझे माझे करूनच मेलो जगलो नाही स्वत साठी
का?कशाला घाट का सगळा वर्थ सारे क्षणा साठी

माझी नाती,माझी गोती ,हे माझे आणि ते पण माझे
जातो जेव्हा शरीर सोडून पाठ फिरवती हेच ते सारे

मग आठवती भूक सर्वाना,उपाशी राहील कोण तुझा साठी
म्हणून गेले म्हणूनच कोणी हाय करती क्षणा साठी

आजून हि थांब फिरुनी पहा थोडा जग स्वत साठी
स्वताला समजून घे आधी थोडे मग धाव जना साठी

मरण का चुकले कोणा जातील सगळे सोडून सारे
तरी पाहून रोज जरी हे उमगे ना आम्हा हे कोडे .....

करतेय मी तिरस्कार मित्र शब्दाचा ,
तेव्हापासून ,जेव्हा तो म्हणाला मला
विसर आज पासून आपल्यातल्या
त्या सर्व संबंधाला -त्या नाजूक नात्याला
थांबव रंगवायचे माझ्यासह संसाराचे चित्र
या पुढे आपण दोघे राहू फक्त एकमेकाचे मित्र

*******************************

दोन सावल्यांची मिसळलेली
एक अकृती नदीकाठी
आणि पापणीच्या क्षितिजावर
दुर संध्याकाळ हुरहुरत होती

*******************************

झाली पुन्हा संध्याकाळ
आला आठवांचा फराळ
हास्याचे रडण्याचे ते क्षण पाहून
बावळ हे मन बसल त्यांच्यात जाऊन

*******************************

नाही तुझ्या मनाचे नाही माझ्या मनाचे
होईल काही जे ते येईल त्या क्षणाचे
हातात काय आहे, उरणार शेवटाला
पाहु मरुन दोघे, रुजतील श्वास सा

आजवर काही मागीतल नाही

आजवर काही मागीतल नाही
पण आज एक वर दे
हात जोडून मागतो देवा
एक दगडाच मन दे . .।।

हजार वार होतात
आज या काळजावर
जवचेच सोडून जातात
अनोळखी वळनावर
नाती जशी तुच देतोस
त्यांना थोड आयुष्य दे
हात जोडून मागतो देवा
एक दगडाच मन दे . . ।।

आठवनी जवळ राहतात
त्यांच्या आनखी काही नाही
सावली सारख्या पाटलाग
करतात आनखी काही नाही
दिलास आता दुरावा तसेच
सहनशीलतेच बळ दे
हात जोडून मागतो देवा
एक दगडाच मन दे . . ।।

एकांताला आपल मानतो
आता मला कोणीच नको
मीच स्वत:ची समजूत घालतो
आता दुस~याला ञास नको
पण ज्यांनी दिल दु:ख मला
त्यांना भर-भरुन सुख दे
हात जोडून मागतो देवा
एक दगडाच मन दे . . ।।

ते दुर आहेत खुप माझ्या
तरी का ही ओढ आहे ?
सुखात असतील माझ्यावीना
हीच जानिव गोड आहे
त्यांच्या जीवनात आनंद
आणि हवतर मला दु:ख दे
हात जोडून मागतो देवा
एक दगडाच मन दे . . ।।

एक होती आजी

एक होती आजी
रोज पारावर बसायची
छोट्या मोठ्या मुलांना
रोज नवीन गोष्ट सांगायची
एक होती आजी..........

कपाळी मोठ कुंकू ती लावायची
नेहमीच हसायची बोलायची
कोणावरही कधीच नाही रुसायची
रडणा-याला नेहमीच ती हसवायची
एक होती आजी..........

कितीही काम असल तरी
नाही ती थकायची
ओरडायची मारायची
पण गोड पापी द्यायला कधीच नाही विसरायची
एक होती आजी..........

कोणी आजारी पडता, बटव्यातून
वेगळच औषध ती काढायची
मायेचा हात ती नेहमीच फिरवायची
देवाने नेले तिला,
कारण त्यालाही ती खूप आवडायची
एक होती आजी..........

कस ? आणि किती दिवस स्वताला सावरायचं ?
कस ? आणि किती दिवस स्वताला आवरायचं ?
आपल्याच देशात घाबरून परकीयांसारख
... कस ? आणि किती दिवस स्वतानच वावरायचं ?


********************

प्यार तो मेरा खूब था...
पर उसने कभी जाना नही,
रंग - रूपसेही उन्होने हमे ठुकरा दिया
इस दिल मे कभी झाका नही

*********************

हमारी खामोशी को...
लोग गलत समज लेते है,
कुछ पल अकेले बिताये तो...
हमे गैर समज लेते है.

अब तुम्हे क्या समजाये...
चेहरेपे खामोशी पर दिल मे तुफान मचा है,
अकेलेही झेल रहे दर्द ...
ये सौदा तो दिल का और मेरा चल रहा है

प्रेम हे काय असतं...!

प्रेम हे काय असतं...!
नाही कळणार कधीच,प्रेम हे काय असतं,
त्यात पडल्या शिवाय कसं कळेल,ते किती खोल असतं;
सागरा एवढं अथांग असतं,
कि किनारी रेती एवढं ओलं असतं;
अंबरा एवढं आच्छादित असतं,
कि त्यातल्या सूर्या बिंबा एवढं,भेदीत असतं,
दिवसा एवढं,कार्य-शुद्ध असतं,
कि रात्री एवढं,प्रणय-बद्ध असतं;
आकाशी चंद्रा एवढं, दुधाळ असतं,
कि कधी त्याला झाकतं,आभाळ असतं;
भोवतालच्या चांदण्यांन एवढं,शिंपित असतं,
कि मद मस्त रात राणीच्या फुलांनी,गुंफीत असतं;
प्रियकराच्या मोहक स्पर्श्यानं,प्रणयी थाट असतं,
कि उशीर करत असलेल्या,त्याची पाहती,चातकी वाट असतं;
तो आला कि त्याच्यावर रुसून,फुगणं असतं,
कि त्याचाकारिता स्वतः झालेलं,प्रेम-रुग्ण असतं;
तो न बोलला तर,आतल्या आत गुदमर्ण असतं,
कि त्याच्या चुकून झालेल्या स्पर्शानी,मोहरून अध्मर्ण असतं,
त्याला मनावायच्या ना ना तर्हांनी,रंगीत असतं,
कि त्यांनी दुखावलेल्या शब्दानं,मन भंगीत असतं;
त्याच्या छातीवर डोकं ठेवून,हुंद्कावणं असतं,
कि त्याच्या एका घेतल्या पप्पी ने,सुखावणं असतं;
त्याच्या एका प्रखर नजरेनं,घायाळणं असतं,
कि त्याच्या पान्घ्रुणीत उघड्या पाऊलांना,पायाळणं असतं;
त्याच्या मिठीत मुसळधार पावसी,छत्रावणं असतं,
कि धिटावल्या त्याच्या हिमतीला, कात्रावणं असतं;
दोन हाथी त्याला मानेत मांडावून,केशी कुरवाळणं असतं,
कि त्याच्या विशाल पिळदार पाठी डोकावून,हिरवळणं असतं;
त्याच्या पाशी,मिलनीत श्वासी,धुन्दावणं असतं,
कि त्याच्या पांघरूणी ढिलावून,रात्र मंदावणं असतं;
त्याच्या स्वाधीन स्वतःस,कुस्कर्ण असतं,
कि त्याच्या मिश्कील खोड्यांना,मस्कर्ण असतं;
त्याच्या पुरुषी अहंकाराला, जपणं असतं,
कि त्याच्या जोडीदारी करिता,तपणं असतं;
त्याचं तारुण्यीत ऐश्वर्य,फक्त भोगणं असतं,
कि त्याच्या करिता स्वतःस,आजन्म त्यागणं असतं;
काय कळणार प्रेम हे पातळ पाणी,कि दुधावरची साय असतं,
प्रेमात पडल्याशिवाय कळूच नाही शकत,कि प्रेम हे काय असतं...!

गर्लफ्रेण्ड किंवा बॉयफ्रेण्ड नसण्याचे फायदे

गर्लफ्रेण्ड किंवा बॉयफ्रेण्ड नसण्याचे फायदे :

१.एकूण आयुष्यात खूप वेळ वाचतो.
२.झोप चांगली लागते.
३.मिस्ड कॉल्सची फिकीर बाळगावी लागत नाही.
४.आपण कसे दिसतोय, यावर फालतू वेळ खर्च होत नाही.
५.मध्यरात्री, उत्तर-मध्यरात्री, भल्या पहाटे वगैरे भलत्याच वेळांना एसेमेस वाजत नाहीत आणि त्यांना तात्काळ उत्तर देण्याचं बंधन तर मुळीच नसतं.
६.महिन्यातून तीन-तीनदा मोबाइल रिचार्ज करण्याची गरज पडत नाही.
७.मुलगा कितीही मुलींशी आणि मुलगी कितीही मुलांशी बोलू शकते.
८.कुठेही कुणाहीबरोबर जाता येतं.
९.सर्वात महत्त्वाचं म्हणजे, हा एसेमेस तुम्ही बिनदिक्कत कुणालाही फॉरवर्ड करू शकता!!!!
१०.अजून बरेच फायदे आहेत, तुम्हाला माहिती असल्यास जरूर कळवा..

एक खरी छोटीशी प्रेम कहाणी, must read..

एक खरी छोटीशी प्रेम कहाणी, must read..

आमच्या junior college मध्ये एक मुलगी होती..
खूपच सुंदर, निळे डोळे, ओठांवर एक निरागस हसू, गालावर खाली, सोन्यासारखा कांती होती तिची...
जणू काही ती एक अप्सराच होती.. हो, खरच... सगळ्या मुली तिच्यावर जलायच्या.. आणि सगळे मुले तिच्यावर जीव ओवाळून टाकायचे.. पण ती मात्र स्वत:तच गुंग असायची..एक मुलगा तिला आवडायचा.. handsome dashing बोल्ड असा होता तो... तिला साजेसा.. योगायोगाने त्यालाही ती आवडायची... फिदा होता तो तिच्यावर... ते दोघे made for each other होते...
तो तिला propose करणार होता... rose day होता त्या दिवशी.. त्याने तिला एक मोठा red roses चा बुके दिला.. आणि सर्व college समोर तिला तो i love you म्हणाला... ती हलकेच लाजली, आणि हो म्हणाली... तेव्हा त्याने अख्या कॉलेज ला सामोसे खाऊ घातले होते.... propose करताना तो तिला म्हणाला " आयुष्यात अगदी काहीही झालं तरी मी तुझी साथ कधीच सोडणार नाही.. दुसऱ्या कुठल्या मुलीकडे कधी वळून सुद्धा बघणार नाही.. जर देवाने मला माझ्या life मध्ये आणि तुझ्या मध्ये जर काही choose करायला सांगितलं तर मी तुलाच choose करेल.. तू फक्त माझी आहेस.. गर्दीत तुला हरवू देणार नाही, तुझा हात कधीच हातातून निसटू देणार नाही.. " ती म्हणाली, " मी सुद्धा तुझ्यावर तितकच प्रेम करते.."
एक दिवस ती गाडीवरून घरी येत होती, कानात headfone त्याचाशी बोलत होती.. बोलण्याच्या नादात तिला ट्रक चा होर्न ऐकूच नाही आला, आणि accident झाला.... खूपच severe होता तो... त्यात तिचा डावा पाय ट्रक च्या खाली आला, आणि चुराडा झाला पायाचा... डोक्याला खूप लागला.. खूप रक्त गेला... ती रक्ताच्या थारोळ्यात पडली होती.. घरच्यांनी तिला हॉस्पिटल ला नेला.. डॉक्टर ने सांगितलं कि पाय पूर्णच गेलाय.. artificial पाय बसवावा लागेल.. इतका वेळ ती बेशुद्ध च होती.. ती शुद्धीवर आल्यावर तिला कळाल कि तिला दुसरा पाय बसवलाय..
तो तिला भेटायला गेला होता.. त्याला फार वाईट वाटला.. पण तिने त्याच्या डोळ्यात तिच्याबद्दल प्रेम नाही तर सहानुभूती पाहिली... नंतर हॉस्पिटल मध्ये तो तिला भेटायला यायचा.. पण खूप कमी बोलायचा.. एकदा तिने हिम्मत करून विचारला, " तू असा का वागतो आहेस?? काय झालाय तुला??? " तो म्हणाला, " मला नाही वाटत कि मी हे relationship टिकवू शकेल पुढे... आपण break up करून टाकू??" ती म्हणाली, " तू पण इतरांसारखाच आहेस... तू तर म्हणाला होतास कि काही झालं तरी माझी साथ सोडणार नाहिसं... मग आता काय झालं??? का ते प्रेम पण खोटं होतं???"
तो म्हणाला, " be practical यार, मी तुझ्यासोबत आता माझा सगळं आयुष्य कस काढणार??"
शेवटी तो तिला सोडून निघून गेला,. कायमचा...
का नाही जाणार??? तो practical होता.. असं पण be practical चा जमाना आहे..
जो असं वागत नाही त्याला पश्चातापाशिवाय काहीही मिळत नाही...

आता मला न राहायचे

आता मला न राहायचे
शोषून घे जे पाहिजे

सोडू नको तू काहीही
आळ नको ते जगायचे

मला न आता उरायचे
विरहाचे नको दाह ते

घे आवळून आभाळ ते
मला नाही उडायचे

आली ती वेळ मिटायची
क्षितीजाने सांभाळायची

थांबू नकोस तू आता
मावळू दे उसासा

उधळून घे रंग तुझे
झाली वेळ दडायची

तू अथांग शर्वरी
लाटून घे मला अंतरी

दिव्य शक्ती ओंजळीत तुजीया

दिव्य शक्ती
ओंजळीत तुजीया, फुलांनी गर्दी केली ,
गंध पसरला मोगर्याचा ,

वेणी मध्ये अडकली , भान हरवून गेली ,
विसर पडला जगाचा ,
मोगार्यासम तू , मधाळ गंधाळ लेली ,

तुझ्या मिठीत न्हावी, रात्र अंधारलेली ,
किती पाहावे भावूक , डोळे बोलणारे ,
शब्द अंतरीचे, पापणीत सांडणारे ,

गुलाबापरी राक्त्पिर्णी, ओठांचे बहाणे ,
अदा मादक तयांची , क्षणात जीवघेणे

श्वास उबदार , मज आर्त साद देई ,
येऊन तू मुक्याने, अलगद मिठीत गेई

मी अधीर अधीर , जणू पाऊस दाटलेला
ओल्या तुज्या मिठीने, मी चिंब चिंब भिजलेला ,

तुझ्या बेभान सरींचा, पाऊस बरसणारा
वेचण्या तृप्त गारा, मी अवखळ बिलगणारा,

मुके झाले शब्द सारे, श्वास बोलू लागले ,
तुझे माझे गोड उसासे , एक स्वप्न सजवू लागले ..

हातांची मनगटे कडक झाली

हातांची मनगटे कडक झाली ....
मुठी आवळल्या
अन फुगवली छाती चार इंच ...
अभिमानाने ...
तारुण्य असे इशाऱ्यात भरले अन...
फोडला एकदाचा आवाज पोलादी ...

" भारत माता कि जय "

घुमला अनंतात ,
पसरला सर्वदूर ,
अन परतही आला माझाकडे ...
माझा पोलादी आवाज

वाटले घुसेल अनेक मस्तकात आता ...
माझा पोलादी आवाज ...
अन बसेल चपराक अन्यायाला ...
उठून पळेल येथून अन्यायाचे भूत ..

परंतु ...
हे काय ...
इथे भयानक आहे काहीतरी ..
माझ्या पोलादी आवाजाहून भयानक ..
अन गिळते आहे ते अनेक तरुण माझासारखे ...

हे काय इथे ?
असे संपतेच कसे यांचे तारुण्य फुकटात ...?
हे तर नपुंसक होत आहेत ...
अन दिशाहीन सुद्धा ......
कळत कसे नाही यांना ?
हे तरुण सर्व ...अबोल का झालेत ?

इथे भयानक आहे काहीतरी ..
दहशत आहे त्याची कि काय ...?
काही मूठभर लोकांनी यांना ..
मारलय , लुटलाय , ओरबाडलय , जखमा दिल्यात ..
तरी हे असंख्य असे निष्क्रिय का ?

माझासोबात आता असेल का कोण पुन्हा आवाज द्यायला ?
इथे इतकी शांतता का आहे ?

माझ्या आवाजाला काय झालाय ?
तो निघत का नाहीय ?
होय तो पोलादी आहे ...
पण फुटत का नाहीय आज ?
कंठ दाटलाय का माझा ?

हे कोणते अपंगत्व आहे ?
हातांची मनगटे मलूल आहेत
मुठी आवळत का नाहीत आता .....

गरज आहे आज मला

गरज आहे आज मला.........
त्या तुझ्या आधाराची
अडखळनारे पाऊल माझे
सावरणाऱ्या तुझ्या हातांची
गरज आहे आज मला...........
त्या तूझ्या मोहक मिठीची
दडपण असता या मनी
तुझ्यात स्वतःला सामावून टाकणाऱ्या त्या बाहूंची
गरज आहे आज मला............ ..
त्या तुझ्या कोमल प्रीतीची
भय दाटताच या मनी
आपलेपणा देणाऱ्या त्या तुझ्या स्पर्शाची
गरज आहे आजहि मला..........
माझ्यावरच्या त्या तूझ्या निस्वार्थी प्रेमाची
सारे जग असुरक्षित वाटताच
तू जवळ आहेस या जाणिवेची
गरज आहे मला
खूप गरज आहे............ .

मला तुझी खूप आठवण येते .....

विश्वास होता माझा
तुझ्यावर स्वतापेक्षा जास्त ...
काट्यापासून सावध राहिलो
अन फुलांनी केला अस्त

***********************

किती लपवले भाव मनीचे सारे
नाही लपले जात सखे.......
तुला विसरण्या लाख प्रयत्न केले
नाही विसरलो जरा सखे ...देव

शब्दांशी खेळावं बागडावं आनंदानी बोलावं

शब्दांशी खेळावं बागडावं आनंदानी बोलावं...
उमलतील शब्द विविध अर्थ छटा घेऊनी...
बहरतील मन या सुरेख शब्दांच्या दुनियेत...
फुलतील भाव शब्द संगीतासह ओठातुनी...

उत्तुंग भरारी घेऊ या

उत्तुंग भरारी घेऊ या !
उज्ज्वल भविष्यासाठी
एकदिलाने उमटू दे जयघोष आज हा ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

शिवबाची तलवार तळपली
महाराष्ट्र अस्मिता फडकली
संतांच्या अमृतवाणीने जीवन केले वैभवशाली
ऋषिमुनी अन्‌ थोर तपस्वी कल्याणास्तव इथे जन्मले
आदर्शांचे अमोल लेणे या भूमीला देऊन गेले
युक्ती आणि शक्तीची पुण्याई येथे मोठी
एकदिलाने उमटू दे जयघोष आज हा ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

गणाधीश नाचतो रंगुनी
नवरात्रीची अंबा भवानी
यळकोटाचा भंडार उधळी खंडोबाची आण घेउनी
वारकऱ्यांची सुरेल दिंडी
विठुरायाचे नाम गर्जते
समृद्धीची पावनगंगा भरून येथे नित्य वाहते
मनगटात यश अमुच्या आहे अमुच्या आणि किर्ती ललाटी
मी मराठी ..... मी मराठी .....

अभंग, ओवी, फटका, गवळण, धुंद पवाडा, धुंद लावणी
माय मराठी भाषा अमुची नक्षीदार भरजरी पैठणी
ज्ञान-कला-भक्ती-विद्येचे वैभव येथे सदा नांदते
जे जे अनुपम अभिनव आहे ते ते सारे येथे घडते
शिकवू आम्ही भारताला देऊन आव्हाने मोठी
एकदिलाने उमटू दे जयघोष आज हा ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

घोर संकटे झेलून घेतील अमुचे अजिंक्य बाहू
काळाशीही झुंज देउनी सदैव विजयी राहू
जरी रांगडा बाणा अमुचा जीवास जीवही देऊ
अंगावर कोणी आले शिंगावरती घेऊ
साधे भोळी दिसतो परी गुण अमुच्या ठायी कोटी
एकदिलाने उमटू दे जयघोष आज हा ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

महाराष्ट्र भू तुला मानतो सकळ जनांची आई
तुझ्या कुशीतुन सकळांसाठी अंकुरते अंगाई
संघर्षाचे शौर्य दिले तू धैर्य दिले जगण्याचे
तुझ्याच ठायी कृतार्थ व्हावे अवघे जीवन अमुचे
तुझाच जयजयकार असावा सदैव अमुच्या ओठी
दरिखोऱ्यातून नाद घुमू दे एकच दिनराती
मी मराठी ..... मी मराठी .....

उत्तुंग भरारी घेऊ या -सुरेश वाडकर, रवींद्र साठे, अवधूत गुप्ते, अमेय दाते, उदेश उमप, रती अंकलीकर, साधना सरगम, वैशाली सामंत
मी मराठी वाहिनी शीर्षक गीत

होते स्वतंत्र, मजला, वृत्तात बांधले मी

होते स्वतंत्र, मजला, वृत्तात बांधले मी
कृत्रिम या जगाशी संधान साधले मी

अस्तित्व आज माझे, दुनिया निघे पुसाया
आईसवेच माझ्या गर्भात भांडले मी

रूढी परंपरा अन् शीलास झेलताना
काट्यास त्या भुकेच्या बेहाल गांजले मी

होती शिकावयाला बंदी मलाच केली
बाराखडीत माझ्या ध्येयास मांडले मी

क्रांतीस पेव फुटले, ठिणगी सवे भडकली
पाठीस मुल होते, रक्तास सांडले मी

तुम्हारी गहेरी आँखों से

कितने सपने,कितने उमंगे,
जैसे तसवीरें हिलती है;
एक ख्वाहिश लिए दिल,
कोई गीला जख्म छिलती है;
मेरी आरज़ू बादल पार,
जब झुला झूलती है ;
तुम्हारी गहेरी आँखों से,
मानों जिंदगी मिलती है...

रंजो गम की सियाही,
जब लफ्ज़ गिलती है,
खुद को अजनबी समझ,
जब जेहेन-ऐ-याद,भूलती है;
कोई सुखी डार,बचा हुआ,
आखरी पत्ता,हिलती है;
तुम्हारी गहेरी आँखों से,
मानों जिंदगी मिलती है...

तन्हाई में तुम्हारी जब,
एक सोच दुरी सिलती है;
वो बीतें पल याद कर,
जब पलकें गिलती है;
बहें कुछ मेरे आंसू,
बची उम्मीदें धुलती है;
तुम्हारी गहेरी आँखों से,
मानों जिंदगी मिलती है...

बस आ जाओ,के अब,
बची साँसे,उखड फूलती है,
एक आखरी तमन्ना,
मेरे परें डुलती है,
न जाने क्या होता है जब,
तुम्हारी पलकें खुलती है,
तुम्हारी गहेरी आँखों से,
मानों जिंदगी मिलती है...

तुला बघताच माझे हाल काय झाले

तुला बघताच माझे हाल काय झाले
होते नव्हते जे ते ते घडून आले

अचानक मन डोहा समोरी आले
डोळे बघताच सरोवर खुळे झाले

असे रोखुन बघु नको तू मला
वादळ काजळात उतरून आले

धनुष भुवईचे ताणून आले
बाण अचुक काळजात चाले

तुझे इशारे ते बघ काय झाले
अर्थ बघताच शब्दाचे भान वाळे

परीचा उमाळा ढग गाली ते आले
कोसळे पाऊस सरी कसे सांभाळू बरे

पडझड माझी होते हळूहळू गडे
बुटी देणारे तुझे रूप ठेले

उमलले पापण्यात मधु पेले
होते नव्हते जे ते ते घडून आले

खिडकी

कशी विसरू ती वाट,जरा सरळ,
पुढे वळून पूर्ण मोडकी,
एक वयस्क भिंत,त्याच्यातली..
मला आयुष्य देणारी खिडकी;

वाट चुकवून मी एकदा आलेलो,
समोर दुकानात काही घ्यायला,
नकळत मी वर बघणे,
आणि तू खिडकीत दिसायला;

जरा गोड रागातच,तुझी पाटी ढकलून,
तो पडदा सर्काविणे,
माझे उस्फुर्त पणे स्मित,ज्याला तू हसून,
शिष्ठ नजर भिर्काविणे;

त्या एका लकबितच मी घायाळ होऊन,
तुझ्या मनात पाउलणे,
ती रात्र जागूनच तो क्षण,
मी लोभावून,सतत चाहूलणे;

हजार रात्रींची ती एक रात्र,
जसा महागलेला होणारा, एकच प्रहर,
खुळ्या मनाला वश होऊन मी..
हजर त्या गल्लीत,सोडून माझं शहर;

ओल्या धडधडत्या धड्कीने,
जीव मुठीत बांधून मी आलेलो,
निरागसपणे खिडकीला पाहत,
सारे देह भानच विसरलो;

तुही जशी तारावून माझ्याशी,
पूर्ण रात्र ओझावून काढलेली,
जसा मी येणारच,या खात्रीने,
खिडकीत पडद्याला अडलेली;

अशी हसलीस,कि मनीचे सर्व..
धाकच कोसो दूर पळाले,
त्या हास्याने मी तुझावलो ,
या भावनेने एक जीवनच मिळाले;

त्या एका क्षणी जग जिंकून,
सर्वात श्रीमंत असल्यागत वाटलं,
कुठलाच विलंब न करता,
तुला घेऊन जीवन थाटलं;

किती नकळत,आज त्या खिडकी समोर उभा..
मी ‘ओलावून’ ती…. आठवणींची लाट ,
का उगाच वाटले,कि अझुनही कोणी..
का बघत असेल तिथं…कुणाची वाट;

पुन्हा त्या दिवसांच्या धडधडीने,
अनुभवली तीच उरातली धडकी,
जीवापार् आतुरतेने, ओढावलो..
पाहायला तीच जुनी खिडकी;

होता फक्त अंधार,न तू,न तो पडदा,
न ती… “नजर”…..माझ्यात अटकलेली,
थोडं अजून जवळ जाताच, दिसली….
ती….जीव धरून खिळ्यांवर लटकलेली....!!!!

नंतर केव्हातरी जगेल

बरेच प्रश्न पडतात पण
उत्तरे काही सापडेना !
आयुष्य एक कोड आहे पण
ते काही केल्या उमजेना !!

आई म्हणते जगन्याचा
दृष्टिकोन बदलायला हवा !
बाबा म्हणतात आपला रस्ता
आपनच शोधायला हवा !!

आई म्हणते सर्वाँशी
प्रेमाने तू वागत जा !
निष्ठुर आहे जग पण
तू आपुलकिने जगत जा !!

बाबा म्हणतात आता तू
जीद्दीने लढायला हवं !
आयुष्य एक शर्यत आहे
तूला जिँकायलाच हवं !!

प्रेम आणि जीद्दीची
ही गं कसली लढाई ?
विचार माझे स्तब्द होतात
हे कुणाला गं सांगु आई ?

विचारचक्रावर या
मी कसा मिळवू ताबा ?
जिँकेल सा~या जगास
थोडा विश्वास ठेवा बाबा !!

खरच सांगु आई आज
खुप भीती वाटतेय गं !
मी फक्त एक थेंब आणि
जीवन आहे सागर गं !!

बाबा तुमच्या स्वप्नांसाठी
मी दिवस-राञ झगडेल !
माझ्या स्वप्नांसाठी माञ
नंतर केव्हातरी जगेल !!

नंतर केव्हातरी जगेल . . . . .!!

शब्दांत नाही सांगता येणार डोळ्यांतुन समजुन घेशील ना?

शब्दांत नाही सांगता येणार
डोळ्यांतुन समजुन घेशील ना ?

अस्वस्थ होइन मी जेव्हा
धीर मला देशील ना ?

माझ्याही नकळत दुखावले तुला तर
माफ़ मला करशील ना ?

ओघळले अश्रु माझे तर
अलगद टिपून घेशील ना ?

आयुष्याच्या वाटेवर एकटे वाटले तर
हात माझा धरशील ना ?

सगळे खोटे ठरवतील मला तेव्हा
विश्वास माझ्यावर ठेवशील ना ?

चुकतोय मी असे वाटले कधी तर
हक्काने मला सांगशील ना ?

हरवलो मी कुठे कधी जर
सावरून मला घेशील ना ?

कितीही भांडलो आपण तरीही
समोर आल्यावर सारे विसरून जाशील ना ?

मी आता विसरणे शक्य नाही तुला
तू मला लक्षात ठेवशील ना ?

जीव तयार आहे तुझ्यासाठी
गरज पडेल तेव्हा मागुन घेशील ना ?

मला तुझी गरज आहे, हे
न सांगता ओळखशील ना ?

आजवर तुझ्यासाठी काही नाही करू शकलो,
पण माझ्यासाठी एवढे एक करशील ना ?

तुझ्यासाठी मी कित्येकांपैकी एक असलो
तरी माझ्यासाठी..........
तूच एक असशील ना ?

स्वताने स्वताला सावरणे आता

स्वताने स्वताला सावरणे आता
मनाने मनाला आवरणे आता
घात करील केंव्हाही .........
बेसावध पणे वावरणे आता .

***********************

आला वसंत तेव्हा मोका टळून गेला

आला वसंत तेव्हा मोका टळून गेला,
मी जागलेच नाही अन् तो हळहळून गेला.
सारेच शब्द माझे आले पुढे परंतु
हा अर्थ ऐनवेळी का गोंधळून गेला.

चालली वाहून कोठे नाव ही माझी कळेना,
चालली 'मी' कुठे अन् राहिला कोठे किनारा.
तू दिलेल्या यातनांचे मी जरी काहूर होते,
जीवना रे सांग केव्हा मी तुला मंजूर होते.

तापलेला माळ सारा मी कुठे शोधू किनारा,
सावली माझीच मागे पोळली याचा पुरावा.
हा उमाळा कोणता जो येत आहे धोरणांनी,
हा जिव्हाळा कोणता जो राखतो आहे दुरावा..

मी धनाना पुजारी माले धन पाहिजे

सावकार ....


मी धनाना पुजारी माले धन पाहिजे
काहीच का होईना माले अमाप पाहिजे ......!!

रस्तावर्न कुत्ताल्ल भी माले हाई भुकस
येणारा जाणारा भाड़े खावु चोरी दपे छुपस.........!!

मी शे गावना ठग माले कोण लूबाडस
वावरं बत्ठा खाइगवु माले कोण जुमाडस ....... !!

मी व्यापार ना गुराखी माले व्यापार पाहिजे
काहीच का होईना माले अमाप पाहिजे ...!!

पैसा पैसा ओरडतसं हाई डेडरं सारी
शेतिले पिक नही उपास मारिनी चोरी ...!!

व्यापार ना गुनता येल शे बाजारमा
लुटी गवु लुटी गवु पैसा नही म्हजारमा.....!!

चिमनिताई ...!!
मरठी भाषांतर
सावकार
मी धनाचा पुजारी मला धन पाहिजे
काहीका होईना मला अमाप पाहिजे ...!!

रस्त्यावरच कुत्र पण मला पाहून भुंकत
येणारा जाणारा भाडे करू , चोरून लपतो ...!!

मी तर आहे गावाचा ठग मला कोणी नाही लुबाडत
सर्वांची शेती खाल्ली , मी कुणाला नाही जुमानत ..!!

मी व्यापाराचा गुराखी , मला व्यापार पाहिजे
काहीका होईना मला अमाप पाहिजे ...!!

पैसा पैसा ओरडतात इथली बेडके सारी
शेतीत पिक नाही, सोसता उपासमारी .!!

व्यापार साठी आलो बाजारात
मीच लुटून गेलो पैसा गेला उधारात !!

आजची रचना आपणास गझल प्रमाणे प्रत्येक कडव्याचा

आजची रचना आपणास गझल प्रमाणे प्रत्येक कडव्याचा
वेगळा आनंद घेत वाचता येईल.
"MY इंडिया"

’पृथ्वीबाबा’ देता
कोटींचे पँकेज
अधिकारी आज
आनंदले...

निवडणूक ’त्यांची’
फसवणूक ’यांची’
अशी कष्टकर्‌यांची
स्थिती असे...

उत्तेजक बाया
T V वरी दिसे
तरूण शिकतसे
’वात्सायन...’

सिनेमाच्या नट्या
राहता ’पोटुशा’
डोहाळतो ’मिडिया’
T R P ने...

बाळंतपण फक्त
यांचीच होतात
बाकी ’जनतात’
आया-बाया...

नागवा INDIA
रस्तोरस्ती दिसे
लाज-लज्जा नसे
कोणालाही...

नव-श्रीमंतांचे
नव-चातुर्वर्ण्य
मॉल्मध्ये चरण
पडताची...

’मॉल’ आणि ’कॉल’
उ दा रि क र ण
लावते चंदन
जनतेला...

’अण्णाजी’ सांगाना
इतके करोनि
येई निवडोनि
काँग्रेसच का ?

विवेक बुद्धी हमखास पडलीये गहाण

विवेक बुद्धी हमखास पडलीये गहाण
मतदार राजाला येईल कधी अक्कल,
चांगल्या वाईटाची पारख कशी संपली
कधी चालवशील मतदानात शक्कल..!!

वाटलं होत पोळलेला जनता जनार्दन
खरंच आशा करतोय उमद्या बदलाची,
नोटेच्या राजकारणात भुलला पुन्हा
निकालात काढली प्रतिमा निकालाची..!!

सवयचं जडलीये तुला पोकळ चर्चांची
अत्याचारानंतर चालतं मंथनांचं गुऱ्हाळ,
अमुक-तमुक पर्याय सुचतात क्षणभर
पण शेवटाला वाटतो सत्ताधारीचं रसाळ..!!

पायावर कुऱ्हाड मारत आलास आजवर
वेळ आणलीस रक्तबंबाळ पाय तुटायची,
आंधळा विश्वास सोड रे मतदार राजा
जन्माची लत ह्यांना गरिबाला लुटायची..!!

सत्ताबदल हा जरी नसला उपाय जालीम
ज्याची त्याला जागा दाखवायलाचं हवी,
निस्वार्थी कार्यक्षमतेचा व्हावा उदो उदो
धडा घेईल यातूनचं राजकारण(णी) भावी..!!

तुझ्या पटातला मतदानाचा हुकमी एक्का
शेवटचीचं समजून खेळ आता पुढची चाल,
अजूनही जाणतेपणाने वागला नाहीस तर
देशालाही विकतील हे लोकशाहीचे दलाल..!!

का असे तू प्रेम..

का असे तू प्रेम करते तात्पुरते..!
लांबुनी पाहून हसते तात्पुरते....!
आवडे त्याची अदा झालो फिदा पण...
ती सदा स्वप्नात असते तात्पुरते....!

***********************

तोडायचीच होती तर
मैत्री केलीस कशाला ..
सोडायचीच होती अर्ध्यावर
तर साथ दिलीसच कशाला .

***********************

कधी कधी माझेच
शब्द माझ्याशी
अबोला धरतात
तुला कवितेत घेत नाय
मानून उगाच रुसून बसतात

***********************

बेईमान अश्रू !

नेहमीचे माझे सखे सोबती झाले अश्रू
दुखातही सुखातही सोबतीला आले अश्रू
तू जाताना रडायचे नव्हते रे .........
पण नेमके त्याच वेळी बेईमान माझे झाले अश्रू

आयुष्याचे किती टप्पे गाठ्लेत…

आयुष्याचे किती टप्पे गाठ्लेत…
हे नाही आठवत,
आठवणी हृदयी रुजतात,
त्यांना नाही कोणी साठवत,
तरुण्यीत टप्पोरी कळी जरी फुल झाली,
तरी पाकळ्या नाही गळत,
भिजले डोळे थोडे कोरडले,
तरी पापण्या नाही लवत....
कारण......
कारण वाटतं.....
पुढल्या टप्पित आयुष्याचं प्रवासी गाडं,
तुझ्याच सोबतीनं हाकलावं,
नकळतच रुजलेल्या आठवणींचं पुस्तक ,
तुझ्याच हातून उकलावं,
अनुभवाच्या मातीतलं हे अगळ फुल..
तू वेणीत गुंफाव ,
कोरड्लेल्या डोळ्कडांना,
फक्त तुलाच पाहून भिजवावं.....

वाट लागली डोक्याची

वाट लागली डोक्याची

ती माझ्याकडे येता जाता
नेहमी एकटक पाहायची
मी रस्ता बदलला तरी
त्या रस्त्याने सुद्धा असायची !

मी तिच्याकड नाही पाहिलं तरी
तरी माझ्याकडच पाहायची
कारण विचारायचं म्हणून
जागा ठरवली भेटीची !

भेटायचं म्हटल्यावर तिला
रंगरंगोटी केली चेहऱ्याची
गाडी सुद्धा आणली दुसऱ्याची, अन बूट घातली तिसऱ्याची
वाट पाहून पाहून तीची, वाट लागली माझ्या डोळ्यांची!!

सक्काळी ९.३० ला आलेलो मी
वेळ झालेली दुपारी साडेचारची
मी तिथून निघणार
तेवढ्यात स्वारी आली रानिसाहेबांची!!

कारणमिमांसा विचारली
मी तिला उशिरा येण्याची
ती म्हणाली तय्यारीच होत नव्हती
माझ्या थोरल्या बहिणीची !

हे ऐकून भट्टीच शांत झाली राव
माझ्या बडबडनाऱ्या तोंडाची
आग , बावळे आपल्या दोघामध्ये
काय गरज होती तुझ्या बहिणीची !!

काय सांगू देवा तुला
माझी बहिण आहे फक्त एकतीस वर्षाची
रात्रंदिवस काळजी वाटते आई बापाला
तिच्याच लग्नाची !!

मी म्हटलं ठीक आहे
मग इथे काय बोलणी करायचीत का तिच्या लग्नाची?
ती म्हटली हो ! त्यासाठीच
हिम्मत केली तुझ्याशी बोलण्याची!!

मी म्हटलं वाह ! मी तर
एका पायावर उभा आहे वरमाला घेऊन लग्नाची
ती म्हटली कित्ती बर होईल जेव्हा तो क्षण येईल
जेव्हा तुम्ही मला जागा द्याल तुमच्याच "मेव्ह्नीची" !

तेव्हा मी तिला म्हटलं
मी निघतो आत्ता माझी वेळ झाली गोळ्यांची
त्या दिवशी मला कळल इतके दिवस
ती मला एकटक का पाहायची !

वाट लागली राव माझ्या डोक्याची !!! वाट लागली राव माझ्या डोक्याची !!

तुझे सूर सांगून गेले

तुझे सूर सांगून गेले
गाव नाही बेट बुडणारे येथे

स्वरांनी छेडले ऐसे
रुतले ते काटे नव्हते

शब्दामागून शब्द ऐकले
अर्थात एकही नव्हते

फुटलेल्या कंठातून
वन्हि चे वाटणे होते

कानांनी ऐकले जे
डोळ्यात राहिले नव्हते

सोडूनी गेले ज्यांनी
बांधुनी ठेविले होते

चंद्राच्या चाकरांनी
ओरखडे आखुनी गेले

शब्द...

.......शब्द.............

माझे शब्द..
..............तुझ्या पैंजणांच्या" नादात",..नादावतायत..!
..............तुझ्या कमरेच्या .मेखलेत..".बांधुन" रहातायत..!
....................तुझ्या हातातल्या कांकणांचा.."नाद " बनतायत..!
.................तुझ्या गळ्यातल्या.एकदाणीत.."एक '" होतायत..!
....................घेतायत."हेलकावे"..तुझ्या.कानातल्या झुमक्या सोबत..!
.................तुझ्या नथणीतला" हिरा' बनुन चमकतायत..!
...................तुझ्या ओल्या बटात .."गुंतुनं" जातायत..!
......................तुझ्या "बेधुंद" श्वासात" महकतायत.."!
....................तुझ्या काळ्या काळ्या ..डोळ्यात.".हरवुन "जातायत.!
......................तुझ्या..मस्त रुपानं.."बेभान " होतायत.!
........................आता घे त्यांना बांधुन..तुझ्या रसदार..गुलाबी ओठात.!
.......................कीती अधीर झालेत बघ ते..आपल्या "प्रितीच "गाण गायला..!!!
----------------------------------------------------------व्रुषाली...११/११/१२

दिल

"दिल"
दिल आखिर दिल है,
न ठुकराओ इसे इंकार से,
अरमानो से भारी ये,
अदब करो इकरार से;
महसूस करो धड़कन जो..
कीमती है इस जन्नत से,
परों से गिरा ये पंख,
है संभाला कई मुद्दत से...

जख्म-ए-रुह ये..
हवा की चुभन से,
फैलाये पंख तो,
मिलाये गगन से,
कमसिन-ए-नादाँ ये,
ब्कशो इसे इज्जत से,
परों से गिरा ये पंख,
है संभाला कई मुद्दत से...

खयालो में खो के,
उलझे बड़ी लगन से,
समाये तन से मन अपना,
पूरी मगन से;
कभी दौड़े बेलगाम,
कभी साँसे फ़ुरसत से,
परों से गिरा ये पंख,
है संभाला कई मुद्दत से...

कलम-ए-स्याही उतारे..
कभी ग़ज़ल-ए-कलाम से,
चाहे जाना जहाँ,
भागे उसी मक़ाम से;
हो हल्का कभी,या भारी..
जो उठे भारी मेहनत से,
परों से गिरा ये पंख,
है संभाला कई मुद्दत से...

खिलाये बागों को,
अपनी अदाओं के गुलशन से,
शबनमी बूंदें बरसाए,
अपनी ही धड़कन से;
ख़ुदा-ए-तोहफा ये,
रखो मुहोब्बत-ए-रहमत से,
परों से गिरा ये पंख,
है संभाला कई मुद्दत से...

शायरी-ए-मौसिक़ी हो..
इसकी हर लफ्ज़ से,
कतरा कतरा इश्क़-ए-लहू,
बहे हर नब्ज़ से,
हो अदब-ए-अहसान,
जो मिला है ख़ुदा की फितरत से,
परों से गिरा ये पंख,
है संभाला कई मुद्दत से..

Jokes

Police wale ne carwale ko roka- "yeh
suraksha week hai. Aap belt pehn
kar car chala rahe hain, isliye aapko Rs 5,000
ka inaam
dia jata hai. aap is inaam ka kya karoge ?"
... car driver- "mein iss inaam se apna driving
license banwaunga"
pichli seat par baithi uski maa boli- "iski bat ka
yakin mat karo.
ye sharab pi kr kuch b bolta hai."
uske papa bole- "muje pata tha ki chori ki car
me
hm zyada dur nhi ja payenge."
Tabhi dikki se awaz ayi-
"bhai hmne border par kar lia kya ?......:P..


******************************


"Every Girl can be SEXY,
.
.
.
.
bas
.
.
.

Dekhne wale ki nazar kamini honi chahiye ....

तू परतोनी मागे यावे

तू परतोनी मागे यावे
वाट पाही हा किनारा

अजूनही वन्ही पेटतो
धुम्र उठे नभी सारा

लाटा उसळती भेटण्या
चंद्र यावा भेटणारा

ओढ वाढे त्वरा यावे
मनाचा कंदील पेटणारा

साकारतो छत उन्हाचे
सावलीने हात द्यावा

बंध छाया सहोदरीची
वाहे मुक्त झाकणारा

नभ नेती वारे घरचे
दर्यावरती भेटणारा

काटे उमलती आठवणींचे
गुलाब यावा भेटणारा

आयुष्याच्या अल्बममध्ये

आयुष्याच्या अल्बममध्ये
आठवणींचे फ़ोटो असतात
आणखी एक कॉपी काढायला
निगेटिव्ह्ज मात्र शिल्लक नसतात

गजर तर रोजचाच
आळसाने झोपले पाहिजे,
गोडसर चहाचा घोट घेत
Tom n Jerry पाहिल पाहिजे.

आन्घोळ फ़क्त 10 मिनीटे?
एखाद्या दिवशी 1 तास द्या,
आरश्यासमोर स्वतःला
सुन्दर म्हणता आल पाहिजे.

भसाडा का असेना
आपाल्याच सुरात रमल पाहिजे,
वेडेवाकडे अन्ग हलवत
नाचणसुध्धा जमल पाहिजे.

गीतेच रस्ता योग्यच आहे
पण एखादा दिवस पाडगावकराना द्या,
रामायण मालिका नैतिक थोर
BayWatch सुध्धा enjoy करता आली पाहिजे.

कधीतरी एकटे
उगाचच फ़िरले पाहिजे,
तलावाच्या काठावर
उताणे पडले पाहिजे.

सन्ध्याकाळी मन्दिराबरोबरच
बागेत फ़िरल पाहिजे
'फ़ुलपाखरान्च्या' सौन्दर्याला
कधीतरी भुलल पाहिजे.

द्यायला कोनी नसल
म्हणुन काय झाल?
एक गजरा विकत घ्या
ओन्जळभरुन फ़ुलान्चा नुसता श्वास घ्या.

रात्री झोपताना मात्र
दोन मिनीटे देवाला द्या,
एवढ्या सुन्दर जगण्यासाठी
Thanks नुसत म्हणा....

गजरा

दव बिंदूत भावना…
माझ्या सारखीच तुला असावी,
हे काय जरुरी आहे?,

खरंच,प्रेमात…
वाट पहावी लागणं,
हि उच्चांकाची सबुरी आहे,

मोहरलेल्या अंतरंगानं…
घरट्यात पाऊल वळावं,
खरं का हि प्रितीच आहे?,

मन जरी शेवाळलं असलं,
तरी पायाखाली…
सरकणारी रेतीच आहे,

सांगितलेलं काम विसरलो,
जाऊ दे गं…
मी तसाच आहे,

मुठी आणलेला गजरा….
कोमेजला जरी,तरी..
हाती सुवास तसाच आहे...!!!

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !
अळवा वरच्या थेम्बा सारखी
डोळ्यातल्या अश्रूंसारखी
ओघळत नाहीत....
तोपर्यंतच....

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !
तुफानी वादळासारखी
बरसणाऱ्या सरींसारखी
थांबत नाहीत....
तोपर्यंतच....

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !
उगवणाऱ्या पहाटेसारखी
मावळणाऱ्या संध्येसारखी
मिटत नाहीत....
तोपर्यंतच.....

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !
धडधडणाऱ्या हृदयासारखी
कवितेमधल्या शब्दांसारखी....
थांबले....तरीही.....तू....माझीच....माझीच.....माझीच.....

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !
अळवा वरच्या थेम्बा सारखी
डोळ्यातल्या अश्रूंसारखी
ओघळत नाहीत....
तोपर्यंतच....

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !
तुफानी वादळासारखी
बरसणाऱ्या सरींसारखी
थांबत नाहीत....
तोपर्यंतच....

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !
उगवणाऱ्या पहाटेसारखी
मावळणाऱ्या संध्येसारखी
मिटत नाहीत....
तोपर्यंतच.....

तू माझी नसलीस तरी माझी आहेस !
धडधडणाऱ्या हृदयासारखी
कवितेमधल्या शब्दांसारखी....
थांबले....तरीही.....तू....माझीच....माझीच.....माझीच.....

माझी कमळा बकुळा तू

माझी कमळा बकुळा तू

नखरा तुझा ग अजब साला
पोपट माझा अलर्ट झाला
घेउन ये तू जरा मैनेला
करू थोडी गुफ्तगू
माझी कमळा बकुळा तू

मारुन डोळा नजरेचा चाळा
करतेस नुसता बवाल साधा
आपलेच पंटर आहेत इथे ग
घोटाळा करुन टाकू

चढला तुझा असा नशा कशान
पोपट झाला शॉलीड हैराण
मैनेला सांग अशी नको तु नाचु
करेन तुला बायकु

नको लोनावला नको खंडाला
आहे आपला बरा वडाला
भाईचा तुझ्या दरारा भारी
घबरनेका कायकु

अवखळ पाऊस आला मन पाणी पाणी झालं

अवखळ पाऊस आला मन पाणी पाणी झालं
कातरवेळी आठवणिच्या कात्रीत अडकल्यासारखं झालं
डोळे तुझी वाट पाहु लागले
उगाच काहीतरी हरवल्यासारखं झालं
लाटांचा आवाज ऐकत रहावं
वाळुत रेघोट्या मारत रहावं
कधी सागराचा राग आला
किनार्यावरचे खडे संपल्यासारखं झालं
ऊनं कलु लागतात
आवाज येऊ लागतात
तु आलीयेस, तुझी चाहुल आल्यासारखं झालं
तु येतेस, अगदी शांत
विचारतेस, कधी आलास?
मी म्हणतो , आत्ताच।
उगांच खोटं बोलुन आभाळ दाटुन आल्यासारखं झालं
पावसानं परत मदतीला येणं
त्याला चुकवताना तिझं मला खेटणं
तिच्या मदस्पर्शानं
मद्य पिल्यासारखं झालं
ओल्या मिठीत ओल्या सखीच्या
प्रणयात विरघळल्यासारखं झालं..!!!!!!!!