वैर हे निशेतले राहणे दूर ते
तुझ्याच हाती सूर ते जगायचे मारायचे
तो चाले खेळ तमातला ती आस हि नभावरी
उतरो बिंब अंगणी जगायला मारायला
राहे किती दूर हे चंद्र आणि चांदणे
अंग संग तू करी जगायला मारायला
विरह ते शिरजोर हे हळूहळू सरायला
तुझे निकट वार ते जगायला मारायला
त्यागी तू पैगाम जे पाठविसी स्वैर ते
पारवे तुझे किती जगायचे मारायचे
मला नको अशेष जे विष आहे कल्पना
बाहुपाशी दे श्वास जगायला मारायला
No comments:
Post a Comment